piątek, 26 lipca 2013

sensacja w świecie sztuki

Wczesne dzieło Claude'a Moneta pt. "Les enfants dans un hamac" po wielu latach zapomnienia w piwnicy rodzinnego domu madame Camille Doncieux ujrzało światło dzienne!

Mesdames et Messieurs! C'est voilla!


Poza tym mam mnóstwo pracy, dlatego gorączkowo wynajduję preteksty, aby jej widmo od siebie nieco odsunąć. Zwykle w takich razach gruntownie sprzątam - okazuje się nagle, że w tych warunkach nie da się pracować, a jako że jestem aktualnie na zakładzie i ktoś posprzątał za mnie, z czego po raz pierwszy w życiu nie jestem wcale zadowolona, to wynalazłam powyższe dzieło.

Trzeba się szybko napawać, zanim ukradną je do Luwru!

Były my raz z Szafranową w Paryzie (szkoda, że mam tyle pracy, bo bym o tym poopowiadała). Zatem były my w Paryzie na zaproszenie Mecenasa...
Szkoda, Mecenas zasługuje na odrębną opowieść, a ja mam tyle pracy!
Nie no, Mecenas nie był adwokatem!
Był mecenasem Sztuki, który wziął pod swe skrzydła dwie kurki złotopiórki (Apropo, byłam ostatnio u lekarza, doktor, na oko młodszy ode mnie o dekadę, pyta: a ile pani waży? A ja na to: Tyle a tyle. A pan doktor na to jak nie wykrzyknie: JAK KURKA! JAK MAŁA KURKA! Nooo, za takię kurkę, to ja doktorowi dziękuję. Chyba jak STARA PULARDA.)
Ale do rzeczy.

poniedziałek, 22 lipca 2013

fokuszima

W czasie gdy Aramaj urządza rodzinie nerwowe piekiełka, Buniozyl, o litościwa genetyko, jest miły, wdzięczny i sympatyczny.

- Bunio to taki promyczek - rozczula się małżonek patrząc jak młody, monologując zawzięcie, wykonuje ekwilibrystyczne "Skoki! Z górnej! Półki!" do basenu.

- Tja - mówię z wrodzonym optymizmem - Zaczyna się zwykle niewinnie - najpierw jest PROMYCZEK, a potem MUTANT POPROMIENNY.

Wot' żyzń.

piątek, 19 lipca 2013

piękny wiersz, ale długi

Czy wspominałam, że niełatwo jest zdzierżyć nastolatka?
Frustrujące to jest zajęcie.
Parafrazując mistrza Ildefonsa można by sprawę relacji mateczki z dorastającym dzieciątkiem pokrótce nakreślić tak:

Ona mi pierwsza pokazała księżyc
Który ja teraz mam centralnie w dupie

Można by również dostać wylewu krwi do mózgu, hajny mediny, szału i konwulsji, ale się nie dostaje, gdyż pierwszym przykazaniem jest zachować zimną krew. Czasem jest wszakże niezwykle trudno i gdyby się miało pavulon to już by było dawno po zastrzyku. Ale jako, że się nie ma, to się sięga po broń najstraszliwszą - MARTWIĘ SIĘ GDY, JEST MI SMUTNO KIEDY, SPRAWIA MI BÓL, IŻ.
Wiem, że brzdąkanie na poczuciu winy małoletniej, niechcący empatycznej w najskrytszym zakamarku swego kamiennego serduszka, jednostki nie jest może zagraniem do końca czystym, ale zawsze to lepsze, niż pogoń z siekierą, nespa?

Niemniej wierzę w tego człowieka, pamiętam go jak przez mgłę, tuszę, że wróci jeszcze lepszy i piękniejszy, że to co włożyłam, a było tego niemało, wszak przez lat osiem z okładem był jedynakiem, epicentrum wszechświata i okolic, zatem to co wpakowałam do tego pieca wyjdzie bochnem rosłym i pachnącym, nie zaś zakalcem z pleśnią.

Albo nie wiem, herbatnikiem.

piątek, 5 lipca 2013

teoria wielkiego podrywu

I łkam, że takie cudne stworzenie - ufne, rozkoszne, naiwne i słodkie - zmutuje, jak to poprzednie i zamieni się w ponure, kolczaste, gruboskórne i w dodatku w faceta, a z facetami to my się nie rozumiemy, i gdy tak łkam, mąż rzecze, że trudno, że teraz przyjdzie ci już tylko czekać na wnuki, babciu.
- Jakie wnuki? - pytam rzeczowo - Ze stacją dysków?
- Nie. Z Cyberduckiem.

Cha, cha! My ass.

czwartek, 4 lipca 2013

bajki robotów

Lema, owszem, też w domu mamy.

Buniozyl miota się w majtkach walcząc zaciekle z niewidzialnymi z okolic kosmosu:

Cybeeer cios - hadzia! Cybeeer szczał - pidźżżż! Cybeeer walka - tadam! Cybeeer bombaaa - kabum!

(W tym samym czasie jego starszy brat miota się w cybeeerprzestrzeni grając w Starcrafta  Dla porządku należy dnotować, że WOT poszedł w odstawkę równie nagle, jak się pojawił. Zjadł po drodze parę ładnych stów na lufy oraz mały czołg porucznika Grubera. RIP mu w oko. Amen).