poniedziałek, 26 maja 2014

notki, których nie będzie

W najbliższym czasookresie najprawdopodobniej nie ukażą się notki na następujące tematy:

Jak cię widzą, tak cię piszą, czyli jak spotkałam byłego niedoszłego, czym się chwalił, z czego tłumaczył i z pomocą jakich to wypolerowanych urządzeń najpewniej poluje on na gimbazę

Kotek-piesek czy kotoosoba? - czyli co słychać u Kontrola.

Skąd się biorą części ciała - czyli jak umówiłam się z Dariuszem Rz. na randkę, która się nie odbyła i z jakiej przyczyny.

Na czym polega tajemnica braku mojego sukcesu w internetach - krótki acz bezcenny poradnik jak nie podążać tą drogą, któren obowiązkowo powinien być dodawany do bestsellerów Kominka, koniecznie w gratisie.

Mars napada - lub sąsiadka, że ją zalewam, śmierdzę czosnkiem i grzybową oraz łamię jej płot z użyciem dzieci płci obojga.

Mars napada II - czyli hipsterzy z ajfonami robią zdjęcia ładnym kwiatkom i bronią przyrody przed niechybną zagładą ze strony dzieci płci obojga.

Ponadto nie ukaże się najnowsza notka, w której zdradzam, jak po roku tęsknych westchnień dochrapałam się bardzo nowego roweru oraz publikuję zupełnie przypadkowo jego zdjęcie - np. to, którego nie zrobiłam, a było bardzo do zrobienia, gdyż na bagażniku wiozłam naręcze łubinów. Gdy dowiozłam, wyglądały jak kiszonka. Ale to informacja z działu o tajemnicy braku, rozdziału zatytułowanego - Upuść kleksa na fejsie i czekaj burzy oklasków.

Tyle się nie ukaże. Choć i co do tego nie ma pewności.
A co się wszakże ukaże - jeszcze nie wiadomo.

piątek, 16 maja 2014

o wyższości bażanta nad innym drobiem

Z okazji nadchodzącego święta rodziny Buniozyl sporządził wzruszającą laurkę zdobną w kotki, kwiatki, paczuszki oraz błędy ortograficzne.

I portrety.
Dwa portrety.

Na jednym kura.
Na drugim - Bażant!



Kura zgarbiona, przyziemna, wzrok wbity w podłogę, dotknięta słoniowacizną, opuchła, palce jak serdelki, włos bury, skołtuniony...

A Bażant!
Sylwetka młodzieńcza, pierś wyprężona, uśmiech na jasnym obliczu i tak sobie idzie, dziarsko, frunie niemal. Dres ma czarny, pewnie szybkoschnący z softszela, wyszczuplający.

Kura - kiecka z flaneli, niemodna, but ortopedyczny. Pończochy ma takie zwałkowane, ubrana jest, wiesz, nieładnie, jesionkę taką ma...

A Bażant - włos rozwiany, bujny, ani śladu siwizny, bez grama łysiny, pewnie poprzeszczepiany, brzuch płaski, oko bystre. Frunie sobie w chmurce z setek (i dziesiątek na napiwki), a obok niego serce pulsuje uczuciem, co to z młodej piersi się wyrwało. Z młodej.

Kura pierś kurzą starą ma, uwiędłą, drepce śladem Bażanta, dłoń niczym bochen po jałmużnę wyciąga nieśmiało. Bo co ma kura? Kura ma nic. Nawet siaty kura nie ma. Kura nie ma nic. Nawet ściery.

A Bażant! Bażant ma wszystko, najpiękniejszy kęs życia kurze ujadł, urodę, pieniądze ma w portfelu, miłość i uwielbienie. Unosi jasny portfel jej, zabiera wszędzie. Umyka z nim. Rzuca kurze dychę i pędzi za głosem serca.

A jak!